معنی انواع دوخت تزیینی

گلدوزی

ژوردوزی

گلدوزی

سرمه دوزی، زردوزی

سوزن دوزی

نقده دوزی

معادل فارسی دکوراتیو

سرمه دوزی

دوخت. (مص مرخم، اِمص) دوختن. (ناظم الاطباء). مصدر مرخم دوختن. فعل دوختن. عمل دوختن: برش لباسها را حسین خیاط خود به عهده دارد و دوخت را به شاگردان واگذار می کند. (از یادداشت مؤلف):
نفرسودم از رقعه بر رقعه دوخت
تف دیگران چشم و مغزم بسوخت.
سعدی (بوستان).
- دوخت رفتن، در اصطلاح خیاطان آن قسمت از کناره های پارچه که در هنگام دوختن در داخل درزها قرار می گیرد و از مقدار پارچه می کاهد.
|| طرز و حال و شکل و روش دوختن. مد: این دوخت فلان است. (از یادداشت مؤلف)، دوخت این لباس عالی است.
- خوش دوخت، دارای دوزش عالی و شکیل. با خیاطت نیکو.
|| اتصال. پیوند. ضمیمه کردن. || (ن مف) مخفف دوخته: این لباس دوخت حسین خیاط است، یعنی دوخته ٔ اوست. این لباس دوخت پاریس است. (یادداشت مؤلف).
- ماشین دوخت، دستگاه کوچک دستی یا بزرگ برقی که با گیره های سیمی فلزی صفحات دفتر و کتاب و جزوه را بهم متصل سازد.
|| (اِ) بخیه. (ناظم الاطباء). || دختر و دوشیزه و باکره. (منتهی الارب). دخت. در اصطلاح قدما دختر. دوشیزه. (فرهنگ فارسی معین).
- دوخت کردن، کراهت داشتن. نفرت داشتن. (ناظم الاطباء).
- || حقیر کردن.
|| زور و قوت و توانایی. (ناظم الاطباء).

خوش دوخت. [خوَش ْ / خُش ْ] (ص مرکب) جامه ای که دوخت آن خوب باشد. مقابل بددوخت. خوشدوز.

انواع. [اَن ْ] (ع اِ) ج ِ نوع. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (دهار) (المنجد). گونه ها و جنسها و نوعها و جنس های گوناگون و اقسام. (آنندراج) (ناظم الاطباء): فی الجمله به انواع عقوبت گرفتار بودم. (گلستان).
هم ز انواع اوانی بی عدد
کانچنان در بزم شاهنشه سزد.
مولوی.
از بزرگان هنر در همه انواع منم
گرچه امروز مرا نام ز جمع شعر است.
مسعودسعد.
گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش
آه از این لطف به انواع عتاب آلوده.
حافظ.
|| (اصطلاح منطقی) ج ِ نوع در برابر جنس و فصل. رجوع به نوع در همین لغت نامه شود.

(مص مر.) دوختن.، ~ُ دوز دوختن.

دوختن١
شیوۀ دوختن،
* دوخت‌ودوز: عمل دوختن لباس یا چیز دیگر، خیاطی،

دوختن، برش لباس و بعد دوختن آن

lavorazione

1625